مصدر پیشوندی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /مَصْدرِ/پیشوندی/

اسم مرکب

مصدرپیشوندی

1. (ادبی): در دستور زبان مصدری که از یک مصدر ساده و یک پیشوند ترکیب شده باشد، مانند فرو خوردن.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن