مکاری

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /مَک/کاری/

حاصل مصدر

مَکاری

1. منسوب به مکار، حیله‌گری، فریب‌کاری.

صفت

مُکاری

1. خربنده، کسی که اسب و شتر و الاغ به کرایه دهد یا به کرایه برد.
2. کرایه دهنده، کسی که چهارپایان را کرایه می‌دهد، چاروادار.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: freighter
• cartage
• artiness

منابع

• فرهنگ لغت معین
• فرهنگ بزرگ سخن