فارسی ویرایش

ریشه لغت ویرایش

  • پهلوی

آوایش ویرایش

  اسم ویرایش

میدان

  1. محوطه‌ای معمولا به شکل دایره که محل برخورد چند خیابان است؛ فلکه.
    میدان ممکن است در زبان معیار باستان به دو قسمت مَی - دان قابل تجزیه باشد و حاکی از تاکستان یا باغات انگور گسترده بوده است.
  2. پهنه، عرصه، زمین یا محوطه بازی و مسابقه.

––––

برگردان‌ها ویرایش

منابع ویرایش

  • فرهنگ بزرگ سخن
  • فرهنگ لغت معین