نوبهار

فارسی

(نُ بَ) (naw-bahar)

اسم مرکب

1. آغاز فصل بهار.

منابع

• فرهنگ لغت معین

اسم خاص

نووَهار. طاق نوبهار. ناواویهارا (سنسکریت) . آذرنوش، نوش‌آذر، آتشکده نوش‌آذر. نیایشگاه مشهوری در شهر بلخ که در دوره‌های گوناگون به نیایشگاه ادیان گوناگون تبدیل شده است. اوج بزرگی نوبهار در زمان کوشانیان و دین بودایی بود.

ویکی‌پدیا مقاله‌ای دربارهٔ نوبهار دارد