نژاد

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /نِژاد/

اسم

نژاد

1. اصل، نسب، گوهر.

   هنر باید از مرد و فرّ و نژاد… کفی راد دارد، دلی پر ز داد (شاهنامه)

2. اصیل، نژاده.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی:race
• ایتالیایی: razza
• انگلیسی: strain
• stirps
• race
• phylum
• phylon
• pedigree
• issue
• descent
• blood
• womankind
• sibling
• racist
• racism
• racialism
• purebred
• pure
• mongrel
• master race
• mankind
• humankind
• highborn
• full blood
• ethnology
• ethnography
• ethnocentrism
• ethnocentric
• celt
• bon ton
• anthropography
• underbred
• slav

• semitics
• saxon
• romanesque
• paleface
• outcrossing
• norman
• interbreed
• half caste
• half breed
• grade
• gerontomorphosis
• full blooded
• creole
• aryan
• anglo saxon
• top dog
• teutonic
• quadroon
• phylar
• negrophobe
• lincoln
• jersey giant
• hamp shire
• hamito semitic
• hamitic
• eugenic
• celtic
• akkadian
• yorkshire
• wiltshire
• turanian
• subspecies
• serb

• semitic
• segregationist
• schnauzer
• orthogenesis
• melanochroi
• inbreed
• eurasian
• studhorse
• stud
• solenoglyph
• slovak
• shorthorn
• lore
• irish terrier
• incrossbreed
• galloway
• epistasy
• epistasis
• cross fertile
• anglian
• amphimictic
• gamodeme
• amerind
• miscegenation
• cacogenics
• kafir
• kaffir
• jackrabbit
• hereford
• linebreeding
• immunogenetics

منابع

• فرهنگ فارسی معین