هیربد

فارسی

ریشه‌شناسی

• فارسی

آوایش

• /هیربَد/

اسم خاص

هیربد

1. پیشوای دین زرتشتی. خدمتکار آتشکده. قاضی و داور زرتشتی.

   همان هیربد نیز یزدان پرست/ که بودند با زند و استا بدست «فردوسی»

2. هیربَد یا هیربُد از اصطلاحات بسیار کهن با پسوند بَد است، مانند معبد، موبد؛ که شاید کهن‌ترین خواجگان تاریخ ایران باشند.

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس/ شاهنامه