وِر

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• ور، وَر

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /وِر/

اسم

وِر

1. مطابق زِر یا زِر زدن، که بصورت وِره‌وِر نیز صرف می‌شود.

   وِره‌وِر اِلَمَع

   زِرزِر نکن.

2. (مجاز): جایگزین وَر، چیزی را تقدیم کردن، دادن در گویش بهاری.