ویس

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• ویث

ریشه لغت

• پارسی باستان

آوایش

• /وَیس/

اسم خاص

ویس

1. مرتبط با ویسه؛ اصطلاحی اوستایی، شاهنامه‌ای، که مفهومی دینی و قومی قبیله‌ای داشته است.

   دو مفهوم توسط دانشمندان زبان شناس برای این اصطلاح تعبیر شده، نخست به معنی عشیره و خاندان است و دیگر نقطه مسکون و دهکده است.

واژه‌های مشتق شده

• ویسپرد
• ویثاپتی

––––

برگردان‌ها

ترجمه
پارسی باستان:vis

منابع

• تاریخ ماد