ویث

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• ویس

ریشه لغت

• پارسی باستان

آوایش

• /وَیث/

اسم خاص

ویث

1. مرتبط با ویثه؛ اصطلاحی اوستایی و شاهنامه‌ای که مفهومی دینی و قومی قبیله‌ای داشته است.

   دو مفهوم توسط دانشمندان زبان شناس برای این اصطلاح تعبیر شده نخست به معنی عشیره و خاندان است و دیگر نقطه مسکون و دهکده است.

واژه‌های مشتق شده

• ویسپرد
• ویثاپتی

––––

برگردان‌ها

ترجمه
پارسی باستان: vis

منابع

• تاریخ ماد