پار

فارسی

ریشه‌شناسی

• فارسی

آوایش

• [پٰار]

اسم

پار

1. چرم دباغی شده.
2. پر (پریدن)
3. پرواز، پرش.

منابع

• فرهنگ لغت معین

قید

1. سال گذشته. پارسال

منابع

• فرهنگ لغت معین

صفت

1. پاره، قطعه.

منابع

• فرهنگ لغت معین

پهلوی

ریشه شناسی ۲

• پهلوی

صفت

پار

1. براق، شفاف، روشن بویژه پوست نژادی خاصی از انسان در گویش بهاری

   چئوخ پارلْلِرِه.

   خیلی برّاقه.

واژه‌های مشتق شده

• پری
• پارت
• پارس
• پاریس