پایین

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• پائین

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /پایین/

صفت نسبی

پایین

1. ویژگی آنچه چیزی در زیر چیز دیگر، به طرف زمین، قرار دارد، زیر، زیرین.

زبان دیگر

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /پای/ئین/

اسم

پایین

1. ویژگی آنچه قسمتی از کل جدا و به فرد دیگر تخصیص یابد، سهم، بخش.

   پایین ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش پای یعنی سهم و «این» قابل تجزیه باشد و منظور از ئین پسوند ربط دهنده است.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها
انگلیسی: low descend decurved

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن
• فرهنگ لغت معین