یک کماندار هخامنشی

فارسی

ویرایش

ریشه لغت

ویرایش
  • نیاهندوایرانی

آوایش

ویرایش
  • /کَمان/دار/

  صفت فاعلی

ویرایش

کماندار

  1. (قدیم): آنکه به تیر و کمان مجهز است یا آنکه در تیراندازی با کمان مهارت دارد. تیرانداز.
    کماندار به دو بخش کمان - دار قابل تجزیه است، و دار در این اصطلاح به معنی دارنده یا صاحب کمان است.

––––

برگردان‌ها

ویرایش
ترجمه‌ها

منابع

ویرایش
  • فرهنگ بزرگ سخن
  • فرهنگ لغت معین