کوچان

فارسی

ریشه لغت

فارسی

آوایش

• /کوچ/آن/

اسم مرکب

کوچان

1. بن مضارعِ کوچاندن، کوچاندن؛ کوچاندن.

مترادف‌ها

• کوچ، کوچ‌و‌بنه، کوچ‌نشین، کوچ‌عشایر، کوچ‌بر‌کوچ، کوچ‌کردن

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن