کوچ‌نشین
فارسی ویرایش
ریشه لغت ویرایش
- فارسی
آوایش ویرایش
- /کوچ/نِشین/
صفت فاعلی
ویرایش
کوچ‌نشین
- آنکه یا آنانکه مسکن دائمی ندارند و معمولاً در اوقات مشخصی از سال از جایی بجایی کوچ میکنند، چادرنشین.
- جایی که به آنجا کوچ میکنند. اقامتگاه موقت. مهاجر، مهاجرت. محل کوچ، مرکز مهاجرت[۱].
مترادف‌ها ویرایش
پانویس ویرایش
- ↑ کتیبه رباطک که خودِ کوشانشاه آن را نوشته است، به روشنی گویایِ آن است که کوشانیان ایرانی و زبانِ آنها آریایی بوده است و حتی پیش از کشفِ کتیبه نیز چندین نوشته از کوشانیان برجای مانده بود که تاییدی بر آریایی بودنِ آنهاست. و این یعنی خط بطلانی بر خودمغول پنداران.
منابع ویرایش
- فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ کوچک زبان پهلوی/ فرهنگ واژه های اوستا/ فرهنگِ سَنسکریت