گران
فارسی ویرایش
ریشه لغت ویرایش
- پهلوی
آوایش ویرایش
- /گِر/آن/
صفت
ویرایش
گران
- دارای قیمتی بیشتر از همانندی‌های خود، مقابل ارزان.
- گران ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش گِر یعنی چرخیدن (در گود زورخانه)؛ و آن یعنی به صفت گِر موسوم بودن است؛ دو گروه مشمول این واژه بودند نخست جنگجویان مسلط به گِر خوردن در میدان جنگ، و دیگر رقاصان.
- پربها، سنگین، ثقیل. بسیار، بی شمار. سنگینی، سنگینی غم. ناگوار، ناپسند. طاقت فرسا، مشکل. عظیم، بزرگ. مؤثر.
جستارهای وابسته ویرایش
––––
برگردان‌ها ویرایش
ترجمه‌ها
منابع ویرایش
- فرهنگ بزرگ سخن
- فرهنگ لغت معین