گزافه

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /گَزافِه/

صفت

گزافه

1. بیهوده، عبث.

   به بیگانه بر مِهر خویشی نهاد/ بداد از گزافه سر و دژ به باد «فردوسی»

کهن واژه

1. گزافه ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش گَز - آفه قابل تجزیه باشد؛ و تلویحاً به معنی گَشت‌زن یا جستجوگر مانند افعی بوده است.

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: tympany
• overstatement
• exaggeration
• braggart
• braggadocio
• bigmouthed

• rodomontade
• overstate
• hyperbolize
• exaggerate
• bombast

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ‌ شمس/ شاهنامه