گوش‌دادن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /گوش/دادَن/

مصدر فعل لازم

گوش دادن

1. (گفتگو): حس شنوایی را معطوف به شنیدن دقیق چیزی کردن، گوش کردن، توجه کردن، حرفی را پذیرفتن و به آن عمل کردن، پذیرفتن.

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها
آلمانی: ----- اسپانیایی: ----- انگلیسی: listen ایتالیایی: ----- پرتغالی: ----- روسی: ----- فرانسوی: -----

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن