شنیدن

میپخت

فارسی

ریشه‌ لغت

• پهلوی

آوایش

• /شن1ن/

مصدر فعل متعدی

شنیدن

1. گوش دادن، اطاعت کردن.
2. بوی چیزی را حس کردن.

فعل‌ها
بن واژه			شنیدن
بن ماضی			شنید
بن مضارع			شنو
شخص		مفرد			جمع
		اول شخص	دوم شخص	سوم شخص	اول شخص	دوم شخص	سوم شخص
گذشته		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	شنیدم	شنیدی	شنید	شنیدیم	شنیدید	شنیدند
	استمراری	می‌شنیدم	می‌شنیدی	می‌شنید	می‌شنیدیم	می‌شنیدید	می‌شنیدند
	کامل	شنیده بودم	شنیده بودی	شنیده بود	شنیده بودیم	شنیده بودید	شنیده بودند
	التزامی	شنیده باشم	شنیده باشی	شنیده باشد	شنیده باشیم	شنیده باشید	شنیده باشند
	مستمر	داشتم می‌شنیدم	داشتی می‌شنیدی	داشت می‌شنید	داشتیم می‌شنیدیم	داشتید می‌شنیدید	داشتند می‌شنیدند
حال		من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
	ساده	شنوم	شنوی	شنود	شنویم	شنوید	شنوند
	استمراری	می‌شنوم	می‌شنوی	می‌شنود	می‌شنویم	می‌شنوید	می‌شنوند
	کامل	شنیده‌ام	شنیده‌ای	شنیده/شنیده‌است	شنیده‌ایم	شنیده‌اید	شنیده‌اند
	ملموس	دارم می‌شنوم	داری می‌شنوی	دارد می‌شنود	داریم می‌شنویم	دارید می‌شنوید	دارند می‌شنوند
	التزامی	بشنوم	بشنوی	بشنود	بشنویم	بشنوید	بشنوند
آینده	-	من	تو	او	ما	شما	اویان/آن‌ها
		خواهم شنید	خواهی شنید	خواهد شنید	خواهیم شنید	خواهید شنید	خواهند شنید
دستوری		-	تو	-		شما	-
	امر		بشنو			بشنوید
	نهی		نشنو			نشنوید

––––

برگردان‌ها

ترجمه‌ها

• انگلیسی: hear
• ایتالیایی: udire*
• [[sentire
• ایتالیایی: sentire
• udire
• انگلیسی: listen
• hear
• inaudible
• audible
• overhear
• acousis
• acousia

منابع

• فرهنگ لغت معین