گونه
فارسی
ویرایشریشه شناسی
ویرایشآوایش
ویرایش[نِ]
اسم
ویرایشگونه
- رنگ، نو
- رخ، سیما.
- قسمت گوشتی زیر چشم‌ها و ک نار بینی و دهان، لُپ.
- همانند چیزی مانند: پیامبر - گونه.
منابع
ویرایش- فرهنگ لغت معین
ریشه شناسی ۲
ویرایشگونه
- گونه یعنی هوو، زنی که پس از زن دوم به عقد شوهر درآید. ضد، رقیب. آیینه‌دق در گویش بهاری.
- گونه، به رقیب کاری، یا حریف در هر چیزی اطلاق می‌شود حتی دو برادر یا خواهر دوقلو. گونه در واقع سیاه کردن روزگار کسی بطور غیر عمد.
- گونه گهَ لِد بِلهَ سی چه.
- روزگار سیاه کن آمده براش.
- گونه گهَ لِد بِلهَ سی چه.