فارسی

ویرایش

گونه‌های دیگر نوشتاری

ویرایش

ریشه لغت

ویرایش
  • نیاهندوایرانی

آوایش

ویرایش
  • /گِرد/

گِرد

  1. به معنی اجتماع، تجمع در زبان معیار باستان و به معنی مدور، مدوله در زبان فارسی.
    گِرد را باید با گردآمدن همسان دانست و احتمالا از آغاز هزاره اول تا پانصد پیش از میلاد کاربرد سیاسی و نظامی داشته است؛ مانند گردان، گروهان، گروهبان که باید گِردان، گِروهان و گِروهبان توصیف نمود، و یا دسه‌گرد.

––––

برگردان‌ها

ویرایش
ترجمه