آبی‌کاری

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آبی/کاری/

حاصل مصدر

آبی‌کاری

1. (کشاورزی): زراعت و کِشت با آب؛ در مقابل کِشت دیم.
2. حوزه: [مهندسی مواد و متالورژی]: قرار دادن سطح زنگار زدایی‌ شده آلیاژ آهنی در معرض هوا یا بخار آب، یا مواد دیگر در دمای مناسب و درنتیجه تشکیل لایه آبی‌ رنگ اکسیدی نازک در سطح آن که شکل ظاهری آن را بهبود می‌دهد و بر مقاومت آن در برابر خوردگی می‌افزاید.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن

«آبی‌کاری» هم‌ارزِ «blueing/ bluing»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی و زیر نظر غلامعلی حدادعادل، دفتر هفتم، فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان، تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی، شابک ‎۹۷۸-۹۶۴-۷۵۳۱-۹۴-۸