آشتی‌کنان

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آشتی/کُنان/

اسم مصدر

آشتی‌کنان

1. مراسمی که ضمن آن آشتی می‌کنند. با حالت آشتی‌جویی.
2. عمل آشتی کردن. مجلسی که برای آشتی کردن و آشتی دادن ترتیب داده می‌شود.

واژه‌های مشتق شده

• آشتی، آشتی کردن، آشتی دادن، آشتی پذیر، آشتی جویی، آشتی جویانه، آشتی خواره، آشتی ناپذیر

---

برگردان‌ها

انگلیسی: party given for reconciliation

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن