آفتابه‌پرکنی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آفتابه/پُر/کُنی/

اسم مرکب

آفتابه‌پرکنی

1. وسیله‌ای مخصوص پُر کردن آفتابه.

   کنار حوض ... نشسته قلاب آفتابه پرکنی را بدست گرفته. «شهری»

مترادف‌ها

• آفتابه، آفتابه‌دار، آفتابه‌دزد، آفتابه‌لگن، آفتابه‌لگن، آفتابه‌بردار، آفتابه‌بردار، آفتابه‌آب‌کن

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن