آفتابه‌دار

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آفتابه/دار/

اسم مرکب

آفتابه‌دار

1. (منسوخ): آنکه در منزل بزرگان یا در مساجد و مکان‌های عمومی دیگر، آفتابه پُر می‌کند و متصدی نظافت مستراح است.

مترادف‌ها

• آفتابه، آفتابه‌دزد، آفتابه‌لگن، آفتابه‌چی، آفتابه‌بردار، آفتابه‌پرکنی، آفتابه‌آب‌کن

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن