آفت‌زده

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آفَت/زَده/

اسم مرکب

آفت‌زده

1. ویژگی باغ یا کِشت یا محصول یا دامی که بوسیله آفت گیاهی صدمه دیده یا از میان رفته باشد.
2. دچار مصیبت و بلا.

   آفت زده حوادثی را/ از ورطه عجز وا رهاندی. «پروین اعتصامی»

مترادف‌ها

• آفت، آفات، آفت زا، آفت پذیر، آفت کش، آفت گیر، آفت زدگی، آفت رسیده

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن