آواره
فارسی
ویرایشریشه لغت
ویرایش- فارسی
آوایش
ویرایش- /آواره/
صفت
ویرایش
آواره
- آنکه از وطن یا شهر و خانه خود جدا شده و دور افتاده است و مسکن و اقامتگاه ثابتی ندارد.
- بی‌خانمان، در به در. گم گشته. فراری.
کهن واژه
ویرایش
- آواره ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش یا کلمه آ - واره قابل تجزیه باشد؛ که تفاوت آن با آوار وجود فقط حرف «ه» ربطی دهنده است.
برگردان‌ها
ویرایش| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
منابع
ویرایش- فرهنگ بزرگ سخن