آژن

فارسی

ریشه‌ لغت

• فارسی

آوایش

• /آژَن/

اسم

آژن

1. (قدیمی): آژندن نیز آجیدن.
2. آژن در زبان معیار باستان به دو گونه قابل تجزیه است، نخست به دو بخش آ - ژن و دوم به صورت آژ - عَن که این به معنی پیاده شدن راکب گرسنه یا یغماگر از مَرکب جهت غارت در نظر عوام بوده است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس