اباحیه

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِباحیه/

اسم

اباحیه

1. گروهی که محرّمات دین را جایز می‌شمارند. اباحتیه.

   اباحیه ممکن است در زبان معیار باستان به دو قسمت اَبا - ئیه قابل تجزیه باشد ؛ که استعاراً به معنی جلب توجه مخاطب به بوی ناخوشایندی از فقدان اخلاقی است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن