ابنای‌زمان

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَبنای/زمان/

اسم مرکب

ابنای‌زمان

1. ابنای روزگار، ابنای زمانه.

   کز کودک مزاجی‌های ابنای زمان/ ابجدِ ایام طفلی را ز سر باید گرفت. «صائب‌تبریزی»

مترادف‌ها

• ابنا، ابنای بشر، ابنای روزگار، ابنای جنس، ابنای عصر، ابنای نوع، ابنای وطن، ابناء‌السبیل، ابناء‌الزمان

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن