اثر‌گذاشتن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /اَثَر/گُذاشتَن/

مصدر فعل لازم

اثرگذاشتن

1. اثر کردن.

   روی ذهن او اثری نمی‌گذاشت. «آل‌احمد»

مترادف‌ها

• اثر، اثر انگشت، اثر داشتن، اثر بخشیدن، اثر کردن، اثر کردن، اثر نهادن، اثر نماندن

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن