اثر

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• عصر

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَثَر/

اسم

اثر

1. نشان و علامتی از کسی یا چیزی که بوجود او یا آن دلالت کند. تأثیر.
2. نشان و علامت باقی مانده از هر چیز. جای پا، نشان قدم. حدیث، روایت. تألیف، تصنیف. یادبود. داغ.

کهن واژه

1. اثر در زبان بهاری به معنی وزیدن باد ملایم است، اما در زبان معیار باستان به دو بخش اَ - ثَر و یه معنی پهن کردن چیزی مانند انگور برای خشک شدن روی زمین با پیشوند «اَ» که علامت ندا یا تعجب است.

واژه‌های مشتق شده

• اثر انگشت، اثر بخشیدن، اثر داشتن، اثر گذاشتن، اثر کردن، اثر نهادن، اثر نماندن

---

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس