فارسی

ویرایش

ریشه لغت

ویرایش
  • عربی

آوایش

ویرایش
  • /اِحتِقان/

  اسم مصدر

ویرایش

احتقان (پزشکی)

  1. تجمع بیش از حد خون در هر یک از اعضای بدن، مانند بافت ریه یا مخاط بینی. احتقان بینی.
    احتقان آن بُوَد که چیزی آمدنی اندر تن بمانَد و نیاید. «اخوینی»
  2. (قدیم): تنقیه کردن، اماله کردن.
  3. اِحْتِقان: در گویش گنابادی یعنی سوزش بدن ، گُر گرفتگی ، آتش گرفتن.



ترجمه

منابع

ویرایش
  • فرهنگ بزرگ سخن