ادیمین

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اَدیمین/

صفت

ادیمین (قدیم)‎

1. ساخته شده از ادیم.

   چون به حج رفتی بر مناقصه‌های ادیمین و کرباسین زدی.‌«بلعمی»

کهن واژه

1. ادیمین ممکن است در زبان معیار باستان به صورت اَ - دِی - مین قابل تجزیه باشد؛ که به معنی نگوئید با پیشوند ندا یا تعجب است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس