اذلان

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /اِذلال/

اسم مصدر

اذلال (قدیم)‎

1. خوار و ذلیل کردن؛ ناچیز و پَست شمردن. خواری، ذلّت.

کهن‌واژه

1. اذلال ممکن است در زبان معیار باستان به صورت اِذ - لال قابل تجزیه باشد؛ و به معنی خود لالی، از خود لال شده است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن