اپیکور

فارسی

ریشه لغت

• یونانی باستان

آوایش

• /اِپی/کور/

اسم خاص

اپیکور

1. فیلسوف نامدار یونان باستان پیرامون سال‌های ۳۴۱ تا ۲۷۰ پیش از میلاد صاحب مکتب اپیکوریسم.

کهن واژه

1. اپیکور ممکن است در زبان معیار باستان به صورت اپه - کُر قابل تجزیه باشد؛ که اشاره به شخصیتی کور یا استعاراً کور، تحت عنوان اپه بوده است.

---

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: epicure

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ شمس