باقر

فارسی

ریشه‌ لغت

• نیاهندوایرانی

آوایش

• /با/قِر/

صفت

باقر

1. به معنی از بند رسته، گریخته، متواری شده در زبان معیار باستان.

   باقر از دو بخش با اشاره به توجه یا آگهی مخاطب و قِر به معنی گسلنده، پاره کننده بند و یا افسار است.

زبان دیگر

• عربی

اسم

1. محمد پسر علی نامور به باقر (ع) یا باقرالعلوم، امام پنجم شیعیان است. برخی مورخان زادروز وی را غره‌ی رجب سال 57 ه گفته‌اند. زمان زندگی‌شان 57 سال، امامتشان 19 سال و جای خاکسپاری‌شان در گورستان بقیع است.

صفت

1. شکافنده علوم، گشاینده.

منابع

• فرهنگ لغت معین