برین

فارسی

ریشه لغت

• نیاهندوایرانی

آوایش

• /بَرین/

اسم

بَرین

1. در برخی جملات و سخن‌ها بجای «بر این» صرف می‌گردد.

   چو کیخسرو آمد برین روی آب.....ازو دور شد خورد و آرام و خواب (شاهنامه)

2. (صفت‌نسبی): اعلیٰ، بالایی. بهشت برین.

زبان دیگر

ریشه‌شناسی

• پهلوی

اسم

بُرین

1. قاش یا قاچ، بُرشی از خربزه یا هندوانه.

––––

برگردان‌ها

ترجمه
انگلیسی: sublime paradise

منابع

• فرهنگ لغت معین