رمه

فارسی

ریشه لغت

• پهلوی

آوایش

• /رَمِه/

اسم

رمه

1. گله، بویژه گله حیوانات اهلی. گله گاو، گوسفند، اسب. استعاراِ مردم، جماعت.

   چو شد ساخته کار لشکر همه/ برآمد سر شهریار از رمه «فردوسی»

ریشه شناسی۲

• عربی

اسم

رُمَّة

1. پاره رسن پوسیده، ریسمان پاره، پیشانی.
2. رمة:استخوان پوسیده، مغز استخوان، مورچه پردار، کرمک چوب‌خوار، خاک نمناک.

---

برگردان‌ها

ترجمه
ایتالیایی: gregge mandria branco انگلیسی: herd		flock drove herdsman herder

منابع

• فرهنگ لغت معین/ شاهنامه

زبان دیگر

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /رَمِه/

اسم

رمه

1. (توهین‌آمیز): مترادف آلت تناسلی زن، و مهبل در زبان فارسی و زبان‌های دیگر.

   نَنَی رَمِه!

   کُس مادرت!