عان

فارسی

ریشه لغت

• بهاری

آوایش

• /عان/

اسم

عان

1. صورت دیگری از «آن»، که در زبان معیار باستان هر دو به معنی سوگند یا قسم و تعهد بوده است. کنعان، اذعان.

منابع

• فرهنگ شمس