مشهور

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• مشحور

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /مَشهور/

صفت

صفت

1. شناخته شده، معروف، دارای شهرت، پرآوازه، نامور.

   مشهور ممکن است در زبان معیار باستان به دو قسمت مَش - هور قابل تجزیه باشد و کنایه از فرد یا افرادی از نژاد هوری بودند که بوسه از آنها گرفته می‌شد، یا به عبارتی اهل عشق و صفا بودند.

مترادف‌ها

• جمهور

––––

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن
• فرهنگ لغت معین