هور

فارسی

گونه‌های دیگر نوشتاری

• حور

ریشه لغت

• پارسی باستان

آوایش

• /هور/

اسم

هور

1. نژادی قدیم و سفیدپوست، هوریان.

   برین گونه تا تیره شد جای هور ..... همی بود بر دشت هر گونه شور (شاهنامه).

2. وئور: مصدر فعل زدن، بزن.

زبان دیگر

• عربی

اسم

1. آفتاب، خورشید. خور.
2. ستاره بخت، طالع.

---

ترجمه
انگلیسی: sun پارسی باستان: huar

منابع

• فرهنگ لغت معین/ تاریخ ماد، ص ۳۴۵