نفر

فارسی

ریشه‌ لغت

• عربی

آوایش

• /نَفَر/

اسم

نفر

1. واحد شمار انسان، شتر، نخل.

   نفر ممکن است در زبان معیار باستان به دو جزء نه - فَر قابل تجزیه باشد، و کنایه از فردی غیره نژاد پری بوده است.

2. (گفتگو): پرسنل، کارمند، کس، فرد. گروه، گروه مردم.

––––

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن
• فرهنگ لغت معین