کوچ‌دادن

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /کوچ/دادَن/

مصدر فعل متعدی

کوچ‌دادن

1. جا بجا کردن و انتقال عده‌ای از جای خود بجای دیگر؛ به مهاجرت واداشتن.

   شروان شاه ... یکی از برادران و فرزندان را اینجا فرستد تا به ملازمت و کوچ دادن مشغول باشد. «نخجوانی»

مترادف‌ها

• کوچ، کوچان، کوچ‌و‌بنه، کوچ‌عشایر، کوچ‌نشین، کوچ‌بر‌کوچ، کوچ‌کردن

منابع

• فرهنگ بزرگ‌ سخن