آشفته‌رای

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آشُفته/رای/

صفت

آشفته‌رای

1. (قدیمی): سرگشته، متحیر.

   خرَد در ذات او آشفته رایی/ طلب در راه او بی‌دست و پایی. «جامی»

واژه‌های مشتق شده

• آشفتن، آشفته، آشفتگی، آشفته بازار، آشفته حال، آشفته خاطر، آشفته دل، آشفته دماغ، آشفته بخت، آشفته روز، آشفته روزگار، آشفته سامان، آشفته کار، آشفته کردن

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن