آشفتگی

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آشُفتِگی/

حاصل مصدر

آشفتگی

1. آشفته بودن، وضع و حالت آشفته.
2. شوریدگی، پریشان حالی. هرج و مرج. خشم، غضب. عشق، شیفتگی.

واژه‌های مشتق شده

• آشفتن، آشفته، آشفته بازار، آشفته بخت، آشفته حال، آشفته خاطر، آشفته دل، آشفته دماغ، آشفته رأی، آشفته روز، آشفته روزگار، آشفته سامان، آشفته کار

---

منابع

• فرهنگ لغت معین/ فرهنگ بزرگ سخن