آشفته‌روزگار

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آشُفته/روزگار/

صفت

آشفته‌روزگار

1. (مجاز): پریشان احوال، بدبخت، تیره‌روز.

   به حرمت خاطر رنجور این پدر ... آشفته روزگار ... مطالبه درسازد. «خاقانی»

واژه‌های مشتق شده

• آشفتن، آشفته، آشفتگی، آشفته بازار، آشفته حال، آشفته خاطر، آشفته دل، آشفته دماغ، آشفته رأی، آشفته روز، آشفته بخت، آشفته سامان، آشفته کار، آشفته کردن

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن