آشفته‌کار

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آشُفته/کار/

صفت

آشفته‌کار

1. ویژگی آنکه امور زندگیش مختل و بی‌نظم است، و به مجاز، عاشق پریشان احوال. آشفته کاری.

   کی رسد آشفتگی از روزگارِ بوالعجب/ آنچه از چشمت بدین آشفته کاران می‌رسد. «عطار نیشابوری

واژه‌های مشتق شده

• آشفتن، آشفته، آشفتگی، آشفته بازار، آشفته حال، آشفته خاطر، آشفته دل، آشفته دماغ، آشفته رأی، آشفته روز، آشفته روزگار، آشفته سامان، آشفته بخت، آشفته کردن

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن