آشفتهکردن
فارسی ویرایش
ریشه لغت ویرایش
- فارسی
آوایش ویرایش
- /آشُفته/کردن/
اسم مرکب ویرایش
آشفتهکردن
- به هم زدن جایی یا چیزی، و به مجاز ناراحت کردن.
- اسم آن مرد بی هیچ مقدمه درون او را آشفته کرد. «بزرگعلوی»
واژههای مشتق شده ویرایش
- آشفتن، آشفته، آشفتگی، آشفته بخت، آشفته حال، آشفته خاطر، آشفته دل، آشفته دماغ، آشفته رأی، آشفته روز، آشفته روزگار، آشفته سامان، آشفته کار
منابع ویرایش
- فرهنگ بزرگ سخن