آنیه

فارسی

ریشه لغت

• عربی

آوایش

• /آنِیه/

اسم

آنیه

1. (قدیم): ظرف‌ها، آبدان‌ها. مفردِ اناء.

   در آنیهٔ آبگینه به خرقهٔ کتان تعصیر کنند. «ابوالقاسم کاشانی»

کهن واژه

1. آنیه ممکن است در زبان معیار باستان به دو بخش آن - ئیه قابل تجزیه باشد؛ که مفهوم کلی از اصطلاح فوق، شرط یا شروط سوگند به میان آمدن بویژه در زمان جنگ‌ها یا صلح‌ها بوده است.

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن/ فرهنگ لغت معین/ فرهنگ شمس