آگه

فارسی

ریشه لغت

• فارسی

آوایش

• /آگَه/

صفت

آگه

1. (شاعرانه): مخفف آگاه.

   مرا کرد یزدان از این بی‌نیاز/ گر آگه نه‌ای، تا گشاییم راز. «فردوسی»

2. آگه در زبان بهاری به دو بخش آ - گهَ قابل تجزیه است؛ و مترادف حالا بیا، خُب بیا و مانند آنها تعبیر می‌شود.

واژه‌های مشتق شده

• آگهی، آگه‌مند، آگه‌شدن، آگه‌کردن

منابع

• فرهنگ بزرگ سخن